Fenna, jij begon als vrijwilliger, maar bent inmiddels instructrice op de manege. Hoe is dit gegaan?
Ik begon in 2013 inderdaad als vrijwilliger. Ik ben altijd al gek geweest op paarden, dus het was voor mij geweldig om te mogen helpen bij de paardrijlessen. En heel eerlijk, ik was meteen verkocht! Ik vond het zo leuk om met de cliënten en paarden te werken dat ik dacht: ik ga die opleiding tot instructrice gewoon doen!
Wat leuk! Hoe vond je het om de opleiding tot paardrij instructrice te doen?
Dat ging eerlijk gezegd wel met vallen en opstaan. Letterlijk! Ik heb altijd paardgereden, maar nooit eerder gesprongen. En voor de instructeursopleiding moet je kunnen rijden en springen. Ondanks dat springen niet mijn favoriete hobby is en het soms ook even mis ging, bleef ik doorzetten. Ik haalde de opleiding en niet veel later kwam er een plekje vrij op De Stek. Ik kon mijn eerste lessen geven en zo begon mijn avontuur hier als instructrice! Inmiddels geef ik les aan zowel kinderen als cliënten.
Wat maakt jouw werk als instructrice zo mooi en bijzonder?
Vooral de combinatie van werken met dieren en mensen vind ik erg leuk. Op woensdag geef ik les aan kinderen en het is prachtig om te zien hoe zij groeien in zelfvertrouwen. Paardrijden kan best spannend zijn, zeker voor kinderen met een rugzakje. Die hebben iets meer aandacht nodig om iets te overwinnen. Maar als dat dan lukt, is dat zoiets moois.
Op vrijdag is het cliënten dag. Als je een zware week hebt gehad moet je hier echt een keer langskomen, je wordt zo warm onthaald en omhelst. Hier geldt trouwens een heel andere aanpak, waarbij het belangrijkste is dat we uitgaan van wat de cliënt kan en dat hij of zij ook echt plezier heeft. Soms gaan we gewoon lekker poetsen of de paarden knuffelen als iemand niet lekker in zijn vel zit. Hier geldt: niets moet, alles mag!
Op deze manege wordt er met extra zorg en liefde paardrijles gegeven.
Wat maakt de lessen zo bijzonder?
Persoonlijke aandacht vinden wij heel belangrijk. Wij geven daarom altijd les in kleine groepjes met de liefste pony’s. Per les hebben we vier kinderen, een instructeur en twee vrijwilligers. We doen van alles: van dressuur en springen tot verzorgingslessen en zelfs voltige. Maar soms maken we ook ritjes in het park. Zo blijft het lekker veelzijdig, daar worden de pony’s ook blij van.
De pony’s krijgen hier ook een speciale training?
Ja, wij trainen de pony’s zelf en leren ze omgaan met alle soorten kinderen en volwassenen met speciale aandacht, zodat ze rustig blijven, ook als kinderen gekke geluiden of bewegingen maken. Ze zijn ook extra getraind om heel goed te luisteren naar onze stem, ook op afstand. Wij beschouwen de paarden ook echt als onze collega’s en ik vertrouw volledig op ze. Dit geeft de kinderen een fijn gevoel. Bovendien zijn er altijd vrijwilligers bij de lessen aanwezig en is er de mogelijkheid dat er iemand naast het paard blijft lopen of je kind extra aandacht geeft.
En daar stopt het niet, alle instructrices hebben ook nog een dubbele opleiding?
Dat klopt. Wij zijn van huis uit een manege voor mensen met een handicap, dus we hebben allemaal een zorgachtergrond. Alle instructrices hier hebben dan ook een dubbele opleiding, iets met zorg of samenleving. Dat helpt enorm bij het werken met cliënten en kinderen!
Zijn er ook lessen die je hebt geleerd van de cliënten en kinderen?
Absoluut. Een van de grootste lessen is dat je tevreden moet zijn met wat je hebt en wat je kunt. De dankbaarheid die zij richting mij hebben is iets wat je iedereen gunt. Ze zeggen elke week hoe blij ze met me zijn, zo bijzonder. Eigenlijk is dat iets wat we allemaal meer zouden moeten doen.
Tot slot, wat is volgens jou de kracht van De Stek?
De kleinschaligheid en de persoonlijke aandacht voor elk kind en elke cliënt. Iedereen is hier welkom en voelt zich ook echt thuis. Het is gewoon een hele fijne plek!